Ρίξε μια ματιά σε αυτή την asxeti σελίδα που βρήκα. Νομίζω ότι θα σε ενδιαφέρει:
Διακήρυξη της Ακαδημίας Αθ. - Αντικατάστηση Ελληνικών με Λατινικά - Ορκοι - Διακηρύξεις - μανιφέστα κλπ :: asxetos.gr
Φιλικά,
ΑΓΑΠΗΤΟΣ
Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009
Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ :
Εσύ γιατί τους χειροκροτάς, ρε;
Ναι, σ’ εσένα μιλάω ορκισμένε οπαδέ των κομματικών θιάσων του "δημοκρατικού" θεάτρου του παραλόγου. Σ’ εσένα που πήρες το σημαιάκι και τη ντουντούκα σου, φρεσκάρισες τα παλιά διχαστικά συνθήματα, έμαθες και τα καινούργια, και τρέχεις στις συνάξεις των άχρηστων πολιτικάντηδων για να τους χειροκροτήσεις και να τους επευφημήσεις. Γιατί μας παίρνεις στο λαιμό σου με τα παιδαριώδη καμώματά σου, ρε, και τους δίνεις το δικαίωμα να μας θεωρούν όλους ηλίθιους; Γιατί δίνεις την ευκαιρία στους λαοπλάνους υποκριτές, στους ψεύτες και τους ανίκανους, να αισθάνονται σπουδαίοι;
Ψοφάς για χαβαλέ, οπαδέ, και θέλεις να εκτονωθείς; Φόρεσε τη φανέλα της ποδοσφαιρικής σου ομάδας, ρε, και τρέξε στα γήπεδα να σφυρίξεις όσο θέλεις χωρίς να δυσφημείς έναν ολόκληρο λαό, και χωρίς να ευλογείς με την παρουσία σου και το χειροκρότημά σου τους βιαστές της Ελλάδας, ανάβοντάς τους το πράσινο φως για να κάνουν τα χειρότερα. Πότε επί τέλους θα ενηλικιωθείς οπαδέ; Ποτέ; Ε, τότε, ποτέ μην περιμένεις να δεις ανάσταση, οπαδέ. Δυστυχώς, όμως, μαζί με σένα, δε θα δούμε ούτε εμείς ανάσταση…
Έτρεξες, γαλάζιε οπαδέ, στη Θεσσαλονίκη και αλλού - και έπεται η θλιβερή συνέχεια - για να χειροκροτήσεις τον Καραμανλή! Πήρες τη ντουντούκα, το σημαιάκι σου κι έτρεξες να επευφημήσεις ποιον; Εκείνον που επί 5,5 χρόνια δεν πραγματοποίησε σχεδόν καμία από τις υποσχέσεις του και βούλιαξε τη χώρα περισσότερο στα ελλείμματα και το εξωτερικό χρέος; Πήγες να δοξάσεις και να ευχαριστήσεις εκείνον επί των ημερών του οποίου φούντωσε η εγκληματικότητα, αναζωπυρώθηκε η τρομοκρατία, έμεινε ανεξέλεγκτη η λαθρομετανάστευση, θησαύρισαν τα λαμόγια, ξεπουλήθηκε ό,τι κρατικό ασημικό δεν είχε προλάβει να ξεπουλήσει ο Σημίτης, εντατικοποιήθηκε η βρώμικη διαπλοκή με την Εκκλησία, απομπαχαλοποιήθηκε το Δημόσιο, αφήνιασαν οι φοροφυγάδες, εκσφενδονίστηκαν στα ύψη οι ακάλυπτες επιταγές, αποθρασύνθηκε ο Τειρεσίας, έκλεισαν χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, και έσφιξαν ακόμη το ζωνάρι τους μισθωτοί και συνταξιούχοι; Είσαι ενθουσιασμένος με όλα αυτά και πήγες να τιμήσεις τον αρχιτέκτονα αυτού του ΤΙΠΟΤΑ;
Έσπευσες, οπαδέ, να χειροκροτήσεις ένα φυγόμαχο Πρωθυπουργό, που πήδησε από το καράβι-Ελλάδα για να σώσει το τομάρι του, αφήνοντάς το να κλυδωνίζεται στο πέλαγος της ακυβερνησίας, καθώς η χώρα μας οδεύει προς χρεοκοπία και το ΔΝΤ περιμένει στη γωνία για να μας “σώσει”, παίρνοντας και την τελευταία μπουκιά από το στόμα μας, και υποδουλώνοντας τη χώρα μας ακόμη περισσότερο; Πήγες να κολακεύσεις εκείνον που δεν έχει την τόλμη να αποκλείσει τους υπέργηρους και τους ασθενείς βαρόνους από τη λίστα των δήθεν ανανεωμένων ψηφοδελτίων του; Μα τόοοση πλύση εγκεφάλου έχεις υποστεί, ρε οπαδέ; Τόσο πολύ έχεις χάσει την ικανότητα να σκέπτεσαι, να παρατηρείς, να κρίνεις αντικειμενικά, και να σέβεσαι έστω τον εαυτό σου;
Τόσο μαζοχιστής είσαι, οπαδέ, να γλείφεις αυτούς που σε φτύνουν κατά πρόσωπο, που υποτιμούν τη νοημοσύνη σου, που εξαθλίωσαν περαιτέρω τη χώρα σου, που σου έκλεψαν την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο, που βιάζουν τη συνείδησή σου; Γιατί χειροκροτάς κάποιον που ξαφνικά το παίζει σοβαρός και υπεύθυνος, ενώ ο βίος και η πολιτεία του ως πρωθυπουργού απέδειξαν περίτρανα πως στερείτο σοβαρότητας και ήταν εντελώς ανεύθυνος; Επιδοκιμάζεις κάποιον που, νωθρός ων, δε μπήκε καν στον κόπο να ερευνήσει και ν' αποδείξει με αριθμούς και στοιχεία αν τα όσα υπόσχεται το ΠΑΣΟΚ είναι δώρα-άδωρα, αλλά τα θεωρεί εκ προοιμίου καλά και συμφέροντα για πρόσκαιρη ικανοποίηση του πολίτη, και το μόνο που τάχα τον ανησυχεί είναι να μη βυθιστεί η χώρα σε περισσότερα χρέη;
Και συ, πράσινε οπαδέ, δυστυχώς δεν είσαι καλύτερος. Εφοδιάστηκες με την πράσινη σημαιούλα και τη ντουντούκα σου σε χρόνο ντε τε, φρεσκάρισες τα παθιασμένα και διχαστικά συνθήματα, κι έτρεξες να δοξάσεις τον Γιώργο Παπανδρέου, χωρίς ακόμη να γνωρίζεις πού θα σε οδηγήσει. Χωρίς ακόμη να έχεις ιδέα για το τι θα σου ξημερώσει με το Γιώργο στον πρωθυπουργικό θώκο, αν δηλαδή το ελληνικό μπάχαλο θα επιδεινωθεί, και αν θα σφίξεις ακόμη περισσότερο το ζωνάρι σου με το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Παρόλη τη θολούρα και το αμφίσημο των υποσχέσεών του, εσύ τον επευφημείς! Στέγνωσαν τα πνευμόνια σου να φυσάς την κομματική ντουντούκα.
Γιατί του δίνεις λευκή επιταγή με το χειροκρότημά σου, ρε οπαδέ; Δεν έχεις διδαχτεί τίποτα από το παρελθόν; Δε σε φοβίζει η δημαγωγία; Γιατί τον κάνεις να νιώθει σπουδαίος πριν αλέκτωρ φωνήσαι; Γιατί ζητωκραυγάζεις λες και ο αρχηγός σου κατήγαγε καμιά περιφανή νίκη εναντίον των βαρβάρων; Μήπως ζητωκραυγάζεις επειδή ο Γιώργος βγήκε στη γύρα για να σου γεμίσει τα πράσινα ψηφοδέλτια με άσχετους προς την πολιτική ηθοποιούς, αρσιβαρίστες, ποδοσφαιριστές; Αυτούς λοιπόν γουστάρεις να βλέπεις αύριο στα έδρανα της Βουλής; Αυτούς τους άσχετους θέλεις να μαθαίνουν πολιτική στου κασίδη λαού το κεφάλι; Αυτούς θέλεις να νομοθετούν για σένα, χωρίς εσένα, και χωρίς να ξέρουν τι τους γίνεται;
Τι σου υποσχέθηκε, ρε οπαδέ, ο ΓΑΠ και ξελαρυγγιάζεσαι στα συνθήματα; Γνωρίζεις μετά βεβαιότητας ότι δε θα σε φορολογήσει κλιμακωτά, όπως λέει, αρχίζοντας από το πρώτο ευρώ που κερδίζεις, κι αντί για μαλλί που πας προκύψεις κουρεμένος; Σου το ξεκαθάρισε αυτό; Του ζήτησες να ξεκαθαρίσει αν θα ισχύουν αύριο τουλάχιστον τα αφορολόγητα όρια όπως είναι σήμερα; Του ζήτησες να σου υποσχεθεί ότι δε θα αυξήσει τους φορολογικούς συντελεστές από το αφορολόγητο - αν κρατήσει το ίδιο, πράγμα που αμφιβάλλω - και πάνω; Σου έχει δώσει λεπτομερή μελέτη για το πόσο θα ωφεληθεί η χώρα από τη φορολογική μεταρρύθμιση που επαγγέλλεται το ΠΑΣΟΚ, και πόσο θα ζημιωθεί ο φορολογούμενος, ο μισθωτός και ο συνταξιούχος;
Ο ΓΑΠ έχει έξι χρόνια που ξερογλειφόταν για να γίνει πρωθυπουργός, και ζητούσε μονότονα και πιεστικά εκλογές για να “λυτρώσει” τη χώρα από τον Καραμανλή. Σε όλο αυτό το διάστημα, βγήκαν ποτέ τα στελέχη του να ενημερώσουν το λαό με αριθμούς και λεπτομερή στοιχεία για το πόσο ζημιώθηκε η χώρα από την κατάργηση του φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας, του φόρου κληρονομιών και γονικών παροχών και την αντικατάστασή τους με τον ΕΤΑΚ; Δεν πρέπει να γνωρίζουμε; Ταξικά φαίνεται άδικο το μέτρο, διότι ευνοεί τους έχοντες και κατέχοντες. Λογιστικά όμως πόσο ζημιώθηκε, αν ζημιώθηκε, η χώρα; Πόσα δις ευρώ θα ωφεληθεί ο κρατικός κορβανάς αν επανέλθουμε στα μέτρα που κατάργησε η ΝΔ; Δεν πρέπει να γνωρίζουμε πριν πάμε στις κάλτσες; Συγνώμη ‘κάλπες’ εννοούσα. Δεν πρέπει να γνωρίζουμε αν θα φορολογηθεί επιτέλους η εκκλησιαστική περιουσία; Για χωρισμό Εκκλησίας -Πολιτεία πάντως δεν τολμάει πρόλο που αυτοαποκαλείται προοδευτικός. Την προοδευτικότητά του τη δείχνει αλλού, βλέπε γάμο ομοφυλόφιλων, κλπ.!
Διότι δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν: Ή είναι όντως εντελώς ανεύθυνος ο ΓΑΠ, όπως καταγγέλλει ο Καραμανλής, ή είναι υπεύθυνος, γνωρίζει την κρισιμότητα των περιστάσεων και από κάπου, κάποιους θα τα πάρει. Άλλη εκδοχή δεν υπάρχει, εκτός κι αν ο ΓΑΠ ήταν μάγος αλχημιστής και έκοβε ευρώ από τα νταμάρια. Δε μου μοιάζει για αλχημιστής. Εσένα, οπαδέ, σου μοιάζει; Όχι; Τότε γιατί χειροκροτάς χωρίς να ξέρεις τι θα σου ξημερώσει; Στον ίδιο τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ απομένει να μας αποδείξει μέχρι τις εκλογές ότι είναι σοβαρός και υπεύθυνος, και να μας εξηγήσει λεπτομερώς με αριθμούς από ποιους θα τα πάρει, πόσα θα πάρει και πόσο θα μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα με αυτά που θα πάρει.
Όμως, οπαδέ, υπάρχουν κι άλλα σημαντικά στα οποία πρέπει να τοποθετηθεί συγκεκριμένα ο κομματάρχης σου πριν πάει στη ΔΕΘ μεθαύριο για να μας παραμυθιάσει κι αυτός όπως ο άλλος. Μας είπε ποτέ ο ΓΑΠ πώς και με ποια μέτρα, τεκμήρια ή άλλα, σχεδιάζει να εξαρθρώσει τη φοροδιαφυγή, τι θα κάνει, αν κάνει τίποτα, για να καταπολεμήσει την εγκληματικότητα, να εξαρθρώσει την τρομοκρατία, να ελέγξει τη λαθρομετανάστευση, να ενισχύσει τα Σώματα Ασφαλείας, να επαναφέρει στα νόμιμα καθήκοντά τους τις χιλιάδες αστυνομικών που απασχολούνται με τη φύλαξη επιχειρηματιών, μεγαλοδημοσιογράφων και λοιπών κηφήνων του Δημοσίου;
Μας είπε τι θα κάνει με τις χιλιάδες ακάλυπτες επιταγές, με τους ημιυπαίθριους και τα αυθαίρετα, αν θα τα νομιμοποιήσει φορολογώντας τα, ή αν θα τα γκρεμίσει; Διευκρίνισε τι θα κάνει με τους δεκάδες χιλιάδες ανασφάλιστους ομήρους των STAGE, που ο Καραμανλής τους πέταγε το ξεροκόμματο των 23 ευρώ την ημέρα, ενώ έπαιρναν μηδέν ευρώ τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες; Μας είπε ο φέρελπις ΓΑΠ τι πρωτοβουλίες θα πάρει για να καταργήσει τον κατάπτυστο νόμο περί ευθύνης υπουργών και τη βουλευτική ασυλία ώστε να μην υπάρχει ο πειρασμός κουκουλώματος σκανδάλων μέσω των δήθεν εξεταστικών επιτροπών της Βουλής;
Αν μας απαντήσει σε όλα αυτά, και βεβαίως στα εθνικά θέματα που παρέλειψα χάριν συντομίας, αλλά έχουν αναλυθεί στο olympia.gr, και αν μας πείσει, τότε εσείς οι οπαδοί θα έχετε κάποιο λόγο για να ρίχνετε πού και πού κανένα σεμνό χειροκρότημα, αν κι εγώ σας συμβουλεύω να απέχετε εντελώς από τις ομιλίες όλων των υποψηφίων παντός κόμματος και χρώματος… Δυστυχώς τα συνθήματα, οι σημαιούλες και οι ντουντούκες παραπέμπουν σε κάφρους. Κι όταν οι οπαδοί συμπεριφέρονται ως κάφροι, τότε και οι κομματικοί αρχηγοί ως κάφρους θα τους/μας αντιμετωπίζουν, οι τρισάθλιοι, και θα μας παρασέρνει όλους το ποτάμι της παρακμής… Από σένα, οπαδέ, εξαρτάται να τους κόψεις το χούι να σε βιάζουν και ν’ αρχίσουν επιτέλους να σε σέβονται ως πολίτη και προσωπικότητα...
Υ.Γ. Συγνώμη, αλλά για τους οπαδούς των μικρότερων κομμάτων δε θα μιλήσω για να μη σας κουράσω περισσότερο. Άλλωστε τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, και ο νοών νοείτω…
Posted by Μαρία Σεφέρου at 1:27 PM
Ναι, σ’ εσένα μιλάω ορκισμένε οπαδέ των κομματικών θιάσων του "δημοκρατικού" θεάτρου του παραλόγου. Σ’ εσένα που πήρες το σημαιάκι και τη ντουντούκα σου, φρεσκάρισες τα παλιά διχαστικά συνθήματα, έμαθες και τα καινούργια, και τρέχεις στις συνάξεις των άχρηστων πολιτικάντηδων για να τους χειροκροτήσεις και να τους επευφημήσεις. Γιατί μας παίρνεις στο λαιμό σου με τα παιδαριώδη καμώματά σου, ρε, και τους δίνεις το δικαίωμα να μας θεωρούν όλους ηλίθιους; Γιατί δίνεις την ευκαιρία στους λαοπλάνους υποκριτές, στους ψεύτες και τους ανίκανους, να αισθάνονται σπουδαίοι;
Ψοφάς για χαβαλέ, οπαδέ, και θέλεις να εκτονωθείς; Φόρεσε τη φανέλα της ποδοσφαιρικής σου ομάδας, ρε, και τρέξε στα γήπεδα να σφυρίξεις όσο θέλεις χωρίς να δυσφημείς έναν ολόκληρο λαό, και χωρίς να ευλογείς με την παρουσία σου και το χειροκρότημά σου τους βιαστές της Ελλάδας, ανάβοντάς τους το πράσινο φως για να κάνουν τα χειρότερα. Πότε επί τέλους θα ενηλικιωθείς οπαδέ; Ποτέ; Ε, τότε, ποτέ μην περιμένεις να δεις ανάσταση, οπαδέ. Δυστυχώς, όμως, μαζί με σένα, δε θα δούμε ούτε εμείς ανάσταση…
Έτρεξες, γαλάζιε οπαδέ, στη Θεσσαλονίκη και αλλού - και έπεται η θλιβερή συνέχεια - για να χειροκροτήσεις τον Καραμανλή! Πήρες τη ντουντούκα, το σημαιάκι σου κι έτρεξες να επευφημήσεις ποιον; Εκείνον που επί 5,5 χρόνια δεν πραγματοποίησε σχεδόν καμία από τις υποσχέσεις του και βούλιαξε τη χώρα περισσότερο στα ελλείμματα και το εξωτερικό χρέος; Πήγες να δοξάσεις και να ευχαριστήσεις εκείνον επί των ημερών του οποίου φούντωσε η εγκληματικότητα, αναζωπυρώθηκε η τρομοκρατία, έμεινε ανεξέλεγκτη η λαθρομετανάστευση, θησαύρισαν τα λαμόγια, ξεπουλήθηκε ό,τι κρατικό ασημικό δεν είχε προλάβει να ξεπουλήσει ο Σημίτης, εντατικοποιήθηκε η βρώμικη διαπλοκή με την Εκκλησία, απομπαχαλοποιήθηκε το Δημόσιο, αφήνιασαν οι φοροφυγάδες, εκσφενδονίστηκαν στα ύψη οι ακάλυπτες επιταγές, αποθρασύνθηκε ο Τειρεσίας, έκλεισαν χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, και έσφιξαν ακόμη το ζωνάρι τους μισθωτοί και συνταξιούχοι; Είσαι ενθουσιασμένος με όλα αυτά και πήγες να τιμήσεις τον αρχιτέκτονα αυτού του ΤΙΠΟΤΑ;
Έσπευσες, οπαδέ, να χειροκροτήσεις ένα φυγόμαχο Πρωθυπουργό, που πήδησε από το καράβι-Ελλάδα για να σώσει το τομάρι του, αφήνοντάς το να κλυδωνίζεται στο πέλαγος της ακυβερνησίας, καθώς η χώρα μας οδεύει προς χρεοκοπία και το ΔΝΤ περιμένει στη γωνία για να μας “σώσει”, παίρνοντας και την τελευταία μπουκιά από το στόμα μας, και υποδουλώνοντας τη χώρα μας ακόμη περισσότερο; Πήγες να κολακεύσεις εκείνον που δεν έχει την τόλμη να αποκλείσει τους υπέργηρους και τους ασθενείς βαρόνους από τη λίστα των δήθεν ανανεωμένων ψηφοδελτίων του; Μα τόοοση πλύση εγκεφάλου έχεις υποστεί, ρε οπαδέ; Τόσο πολύ έχεις χάσει την ικανότητα να σκέπτεσαι, να παρατηρείς, να κρίνεις αντικειμενικά, και να σέβεσαι έστω τον εαυτό σου;
Τόσο μαζοχιστής είσαι, οπαδέ, να γλείφεις αυτούς που σε φτύνουν κατά πρόσωπο, που υποτιμούν τη νοημοσύνη σου, που εξαθλίωσαν περαιτέρω τη χώρα σου, που σου έκλεψαν την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο, που βιάζουν τη συνείδησή σου; Γιατί χειροκροτάς κάποιον που ξαφνικά το παίζει σοβαρός και υπεύθυνος, ενώ ο βίος και η πολιτεία του ως πρωθυπουργού απέδειξαν περίτρανα πως στερείτο σοβαρότητας και ήταν εντελώς ανεύθυνος; Επιδοκιμάζεις κάποιον που, νωθρός ων, δε μπήκε καν στον κόπο να ερευνήσει και ν' αποδείξει με αριθμούς και στοιχεία αν τα όσα υπόσχεται το ΠΑΣΟΚ είναι δώρα-άδωρα, αλλά τα θεωρεί εκ προοιμίου καλά και συμφέροντα για πρόσκαιρη ικανοποίηση του πολίτη, και το μόνο που τάχα τον ανησυχεί είναι να μη βυθιστεί η χώρα σε περισσότερα χρέη;
Και συ, πράσινε οπαδέ, δυστυχώς δεν είσαι καλύτερος. Εφοδιάστηκες με την πράσινη σημαιούλα και τη ντουντούκα σου σε χρόνο ντε τε, φρεσκάρισες τα παθιασμένα και διχαστικά συνθήματα, κι έτρεξες να δοξάσεις τον Γιώργο Παπανδρέου, χωρίς ακόμη να γνωρίζεις πού θα σε οδηγήσει. Χωρίς ακόμη να έχεις ιδέα για το τι θα σου ξημερώσει με το Γιώργο στον πρωθυπουργικό θώκο, αν δηλαδή το ελληνικό μπάχαλο θα επιδεινωθεί, και αν θα σφίξεις ακόμη περισσότερο το ζωνάρι σου με το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Παρόλη τη θολούρα και το αμφίσημο των υποσχέσεών του, εσύ τον επευφημείς! Στέγνωσαν τα πνευμόνια σου να φυσάς την κομματική ντουντούκα.
Γιατί του δίνεις λευκή επιταγή με το χειροκρότημά σου, ρε οπαδέ; Δεν έχεις διδαχτεί τίποτα από το παρελθόν; Δε σε φοβίζει η δημαγωγία; Γιατί τον κάνεις να νιώθει σπουδαίος πριν αλέκτωρ φωνήσαι; Γιατί ζητωκραυγάζεις λες και ο αρχηγός σου κατήγαγε καμιά περιφανή νίκη εναντίον των βαρβάρων; Μήπως ζητωκραυγάζεις επειδή ο Γιώργος βγήκε στη γύρα για να σου γεμίσει τα πράσινα ψηφοδέλτια με άσχετους προς την πολιτική ηθοποιούς, αρσιβαρίστες, ποδοσφαιριστές; Αυτούς λοιπόν γουστάρεις να βλέπεις αύριο στα έδρανα της Βουλής; Αυτούς τους άσχετους θέλεις να μαθαίνουν πολιτική στου κασίδη λαού το κεφάλι; Αυτούς θέλεις να νομοθετούν για σένα, χωρίς εσένα, και χωρίς να ξέρουν τι τους γίνεται;
Τι σου υποσχέθηκε, ρε οπαδέ, ο ΓΑΠ και ξελαρυγγιάζεσαι στα συνθήματα; Γνωρίζεις μετά βεβαιότητας ότι δε θα σε φορολογήσει κλιμακωτά, όπως λέει, αρχίζοντας από το πρώτο ευρώ που κερδίζεις, κι αντί για μαλλί που πας προκύψεις κουρεμένος; Σου το ξεκαθάρισε αυτό; Του ζήτησες να ξεκαθαρίσει αν θα ισχύουν αύριο τουλάχιστον τα αφορολόγητα όρια όπως είναι σήμερα; Του ζήτησες να σου υποσχεθεί ότι δε θα αυξήσει τους φορολογικούς συντελεστές από το αφορολόγητο - αν κρατήσει το ίδιο, πράγμα που αμφιβάλλω - και πάνω; Σου έχει δώσει λεπτομερή μελέτη για το πόσο θα ωφεληθεί η χώρα από τη φορολογική μεταρρύθμιση που επαγγέλλεται το ΠΑΣΟΚ, και πόσο θα ζημιωθεί ο φορολογούμενος, ο μισθωτός και ο συνταξιούχος;
Ο ΓΑΠ έχει έξι χρόνια που ξερογλειφόταν για να γίνει πρωθυπουργός, και ζητούσε μονότονα και πιεστικά εκλογές για να “λυτρώσει” τη χώρα από τον Καραμανλή. Σε όλο αυτό το διάστημα, βγήκαν ποτέ τα στελέχη του να ενημερώσουν το λαό με αριθμούς και λεπτομερή στοιχεία για το πόσο ζημιώθηκε η χώρα από την κατάργηση του φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας, του φόρου κληρονομιών και γονικών παροχών και την αντικατάστασή τους με τον ΕΤΑΚ; Δεν πρέπει να γνωρίζουμε; Ταξικά φαίνεται άδικο το μέτρο, διότι ευνοεί τους έχοντες και κατέχοντες. Λογιστικά όμως πόσο ζημιώθηκε, αν ζημιώθηκε, η χώρα; Πόσα δις ευρώ θα ωφεληθεί ο κρατικός κορβανάς αν επανέλθουμε στα μέτρα που κατάργησε η ΝΔ; Δεν πρέπει να γνωρίζουμε πριν πάμε στις κάλτσες; Συγνώμη ‘κάλπες’ εννοούσα. Δεν πρέπει να γνωρίζουμε αν θα φορολογηθεί επιτέλους η εκκλησιαστική περιουσία; Για χωρισμό Εκκλησίας -Πολιτεία πάντως δεν τολμάει πρόλο που αυτοαποκαλείται προοδευτικός. Την προοδευτικότητά του τη δείχνει αλλού, βλέπε γάμο ομοφυλόφιλων, κλπ.!
Διότι δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν: Ή είναι όντως εντελώς ανεύθυνος ο ΓΑΠ, όπως καταγγέλλει ο Καραμανλής, ή είναι υπεύθυνος, γνωρίζει την κρισιμότητα των περιστάσεων και από κάπου, κάποιους θα τα πάρει. Άλλη εκδοχή δεν υπάρχει, εκτός κι αν ο ΓΑΠ ήταν μάγος αλχημιστής και έκοβε ευρώ από τα νταμάρια. Δε μου μοιάζει για αλχημιστής. Εσένα, οπαδέ, σου μοιάζει; Όχι; Τότε γιατί χειροκροτάς χωρίς να ξέρεις τι θα σου ξημερώσει; Στον ίδιο τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ απομένει να μας αποδείξει μέχρι τις εκλογές ότι είναι σοβαρός και υπεύθυνος, και να μας εξηγήσει λεπτομερώς με αριθμούς από ποιους θα τα πάρει, πόσα θα πάρει και πόσο θα μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα με αυτά που θα πάρει.
Όμως, οπαδέ, υπάρχουν κι άλλα σημαντικά στα οποία πρέπει να τοποθετηθεί συγκεκριμένα ο κομματάρχης σου πριν πάει στη ΔΕΘ μεθαύριο για να μας παραμυθιάσει κι αυτός όπως ο άλλος. Μας είπε ποτέ ο ΓΑΠ πώς και με ποια μέτρα, τεκμήρια ή άλλα, σχεδιάζει να εξαρθρώσει τη φοροδιαφυγή, τι θα κάνει, αν κάνει τίποτα, για να καταπολεμήσει την εγκληματικότητα, να εξαρθρώσει την τρομοκρατία, να ελέγξει τη λαθρομετανάστευση, να ενισχύσει τα Σώματα Ασφαλείας, να επαναφέρει στα νόμιμα καθήκοντά τους τις χιλιάδες αστυνομικών που απασχολούνται με τη φύλαξη επιχειρηματιών, μεγαλοδημοσιογράφων και λοιπών κηφήνων του Δημοσίου;
Μας είπε τι θα κάνει με τις χιλιάδες ακάλυπτες επιταγές, με τους ημιυπαίθριους και τα αυθαίρετα, αν θα τα νομιμοποιήσει φορολογώντας τα, ή αν θα τα γκρεμίσει; Διευκρίνισε τι θα κάνει με τους δεκάδες χιλιάδες ανασφάλιστους ομήρους των STAGE, που ο Καραμανλής τους πέταγε το ξεροκόμματο των 23 ευρώ την ημέρα, ενώ έπαιρναν μηδέν ευρώ τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες; Μας είπε ο φέρελπις ΓΑΠ τι πρωτοβουλίες θα πάρει για να καταργήσει τον κατάπτυστο νόμο περί ευθύνης υπουργών και τη βουλευτική ασυλία ώστε να μην υπάρχει ο πειρασμός κουκουλώματος σκανδάλων μέσω των δήθεν εξεταστικών επιτροπών της Βουλής;
Αν μας απαντήσει σε όλα αυτά, και βεβαίως στα εθνικά θέματα που παρέλειψα χάριν συντομίας, αλλά έχουν αναλυθεί στο olympia.gr, και αν μας πείσει, τότε εσείς οι οπαδοί θα έχετε κάποιο λόγο για να ρίχνετε πού και πού κανένα σεμνό χειροκρότημα, αν κι εγώ σας συμβουλεύω να απέχετε εντελώς από τις ομιλίες όλων των υποψηφίων παντός κόμματος και χρώματος… Δυστυχώς τα συνθήματα, οι σημαιούλες και οι ντουντούκες παραπέμπουν σε κάφρους. Κι όταν οι οπαδοί συμπεριφέρονται ως κάφροι, τότε και οι κομματικοί αρχηγοί ως κάφρους θα τους/μας αντιμετωπίζουν, οι τρισάθλιοι, και θα μας παρασέρνει όλους το ποτάμι της παρακμής… Από σένα, οπαδέ, εξαρτάται να τους κόψεις το χούι να σε βιάζουν και ν’ αρχίσουν επιτέλους να σε σέβονται ως πολίτη και προσωπικότητα...
Υ.Γ. Συγνώμη, αλλά για τους οπαδούς των μικρότερων κομμάτων δε θα μιλήσω για να μη σας κουράσω περισσότερο. Άλλωστε τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, και ο νοών νοείτω…
Posted by Μαρία Σεφέρου at 1:27 PM
Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009
Πότε τέλειωσε ιστορικά ο Ελληνισμός
Tου Χρηστου Γιανναρα
Πότε τελειώνει ιστορικά ένας λαός που σημάδεψε με την παρουσία του την πορεία της ανθρωπότητας; Προφανώς, όταν πάψει να παράγει ή να συντηρεί καινοτόμο ιδιαιτερότητα. Οταν χάσει ακόμα και την επίγνωση της κάποτε προσφοράς του, όταν εκπέσει σε ρητορικές μόνο καυχήσεις για κατορθώματα που δεν μπορεί πια να κατανοήσει τη σημασία τους.
Αν είναι αυτό το κριτήριο του ιστορικού τέλους, πότε τέλειωσε ιστορικά ο Ελληνισμός;
Στο σχολείο μαθαίναμε τη δόλια απάντηση της δυτικής ιστοριογραφίας που είχε υιοθετήσει και ο Κοραής: Ο Ελληνισμός τέλειωσε το 529, όταν ο Ιουστινιανός έκλεισε και τυπικά τα τελευταία απομεινάρια φιλοσοφικών σχολών της Αθήνας.
Από τα τέλη του 19ου αιώνα, η απροκατάληπτη έρευνα άρχισε να κατεδαφίζει τη μεθοδική κατασυκοφάντηση του ψευδωνύμως, για χλεύη, λεγόμενου «Βυζαντίου»: να καταδείχνει τα ιλιγγιώδη επιτεύγματα πολιτισμού, με ακραιφνή ελληνική ιδιαιτερότητα, που το χαρακτηρίζουν και σημαδεύουν την ανθρώπινη Ιστορία. Τότε μεταθέσαμε το τέλος του Ελληνισμού στην άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, το 1453.
Η λεγόμενη «Γενιά του ’30» μας έδειξε ότι ακόμα και κάτω από τον ζυγό των Τούρκων οι Ελληνες, φτωχοί, αγράμματοι, σκλάβοι, συνέχισαν να παράγουν ιδιαιτερότητα πολιτισμού, Τέχνη και θεσμούς με τους ίδιους άξονες αναφοράς και τις ίδιες ιεραρχήσεις προτεραιοτήτων που χαρακτήριζαν ανέκαθεν την ελληνικότητα. Και τότε μεταθέσαμε το ιστορικό τέλος του Ελληνισμού στο 1833, όταν Βαυαροί και Κοραϊκοί συγκρότησαν το νεωτερικό ελλαδικό κρατίδιο, προγραμματικά αποκομμένο από την οργανική ιστορική του συνέχεια, με πολιτιστικές επιδόσεις μόνο στη μίμηση των δυτικών προτύπων και την ελληνική ταυτότητα μεταποιημένη σε φολκ λορ και ιδεολόγημα.
Αποδίδεται στον ηπειρώτη πατριάρχη Αθηναγόρα η εκτίμηση ότι ο Ελληνισμός τέλειωσε με τη Μικρασιατική Καταστροφή, το 1922: Μπορεί το ελλαδικό κρατίδιο των Αθηνών να ήταν καταγωγικά αφελληνισμένο, να κατανοούσε τον Ελληνισμό με τους όρους του νεωτερικού εθνικισμού, δηλαδή να τον καταδίκαζε να είναι βαλκανική επαρχία. Ομως, υπήρχε παράλληλα η πληθυσμική πραγματικότητα εκατομμυρίων Ελλήνων της Μικρασίας, του Πόντου, της Ανατολικής Θράκης, της Ανατολικής Ρωμηλίας, Ελληνισμός με συνείδηση κοσμοπολίτικης αρχοντιάς και ταυτότητα πολιτισμού, όχι κρατικής εθνότητας.
Με ποια κριτήρια πιστοποιούμε τη συνέχεια ή την ασυνέχεια (το ιστορικό τέλος) της ελληνικής ιδιαιτερότητας; Οχι βέβαια με τη συντήρηση και παγίωση των ίδιων πάντα σχημάτων του βίου και της έκφρασης. Η συνέχεια της ταυτότητας (δημιουργικής ετερότητας) ενός λαού γίνεται φανερή στη διατήρηση των ίδιων προτεραιοτήτων, της ίδιας ιεράρχησης αναγκών, της ίδιας αξιολόγησης ποιοτήτων.
Το πέρασμα από την «κοινωνία της χρείας» στην «πολιτική κοινωνία» (από την ατομοκεντρική χρησιμοθηρία στο κοινό «άθλημα αληθείας») είναι σταθερό γνώρισμα ελληνικότητας. Τόπος και τρόπος του αθλήματος στην Αρχαία Ελλάδα ήταν η αυτόνομη πόλις - κράτος, πραγμάτωση και φανέρωση του τρόπου η «εκκλησία του δήμου». Τόπος και τρόπος του αθλήματος στον εκχριστιανισμένο Ελληνισμό (Βυζάντιο και Τουρκοκρατία) ήταν η αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα - ενορία και φανέρωση του τρόπου η «εκκλησία των πιστών».
Ο στόχος στον οποίο απέβλεπε η πόλις (ο τρόπος του όντως αληθούς) αποτυπώνεται στη λογική αρμονία των αρχιτεκτονικών μελών του Παρθενώνα, στην αφαιρετική υποδήλωση του καθολικού λόγου της ουσίας (όχι του εφήμερου ατόμου) που σαρκώνει το άγαλμα, στην τραγωδική δραματουργία της θεατρικής εκφραστικής. Αντίστοιχα, ο στόχος της ευχαριστιακής κοινότητας αποτυπώνεται στο αρχιτεκτονικό (στατικής) ρίσκο της διαδοχής θόλων, ημιθολίων, σφαιρικών τριγώνων που λογοποιεί την ύλη, παραπέμπει στην «κένωση» - σάρκωση του Λόγου ως τρόπο τής όντως υπάρξεως. Aποτυπώνεται στη «διάβαση επί το πρωτότυπον» που κατορθώνει (με την ίδια αφαιρετική επιδίωξη του αγάλματος) η βυζαντινή Εικόνα ή στην «αποκαλυπτική» δραματουργία (με πιστότητα στο αρχαίο σκηνικό υπόδειγμα) της εκκλησιαστικής Ευχαριστίας.
Σήμερα δεν καταλαβαίνουμε τίποτα από τις προτεραιότητες αναγκών και στόχων που εξασφάλιζαν τη συνέχεια του τρόπου της ελληνικότητας, δεν μπορέσαμε να διασώσουμε στο ελλαδικό κρατίδιο αυτόν τον τρόπο ούτε ως μνήμη, θησαύρισμα παιδείας. Μας είναι αδύνατο να κατανοήσουμε (δεν έχουμε προσλαμβάνουσες παραστάσεις), πώς μπορεί μια συλλογικότητα να οργανώθηκε κάποτε με προτεραιότητα ανάγκης την υπαρκτική γνησιότητα και όχι τη χρησιμότητα. Ερμηνεύουμε την Αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο, την Τουρκοκρατία με τα κριτήρια και τα δόγματα του Ιστορικού Υλισμού ή με τις προ-πολιτικές ατομοκεντρικές αξιώσεις του Διαφωτισμού – μιλάμε για την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία σαν το προανάκρουσμα «αυτοθεσμιζόμενης» κολλεκτίβας ή «κομμούνας».
Ο Ελληνισμός τέλειωσε ιστορικά με αργό και βασανιστικό (ταπεινωτικό) ψυχορράγημα που ξεκίνησε το 1833 και συνεχίζεται, άγνωστο για πόσο ακόμη. Παλεύουμε να πιθηκίσουμε με συνέπεια τα «φώτα» της Εσπερίας, την παραχάραξη του αθλήματος της σχέσης σε μονοτροπία της χρήσης. Και ούτε αυτό δεν καταφέρνουμε, ο μεταπρατισμός μάς καθηλώνει σε τριτοκοσμικά επίπεδα υπανάπτυξης, διαφθοράς, οργανωτικής διάλυσης, απαιδευσίας, βαναυσότητας στην καθημερινή συμπεριφορά.
Αν συνεχίζουμε κωμικά να καυχώμαστε για την Αρχαία Ελλάδα, είναι επειδή μάς μάθανε ότι στο δικό της κληροδότημα βασίστηκε, και αυτό αξιοποίησε ο καταναλωτικός πολιτισμός της Δύσης, που εμείς αποκλειστικά θαυμάζουμε και είναι το ίνδαλμά μας. Ωσάν να ήταν ποτέ δυνατό η ταύτιση του «αληθεύειν» με το «κοινωνείν» να γεννήσει τον ατομοκεντρισμό του cogito ή της αισθησιοκρατίας, η μεταφυσική στόχευση της αρχαιοελληνικής δημοκρατίας να παραγάγει το όνειδος της σημερινής εμπορευματοποιημένης κομματοκρατίας.
Το ιστορικό ψυχορράγημα του Ελληνισμού είναι βασανιστικό και ταπεινωτικό, γιατί συνεχίζουμε να υπάρχουμε χωρίς πια να είμαστε Ελληνες και χωρίς να μπορούμε να γίνουμε «Ευρωπαίοι». Και απομνημείωση αρχιτεκτονική του χαμένου προσώπου μας είναι η βλάσφημη αισχρουργία του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης: Αυτάρεσκη αναίδεια μιας αφελληνισμένης κοινωνίας, που χρυσοπληρώνει Αμερικανοελβετό για να φιλοτεχνήσει «μοδέρνο» νεοπλουτίστικο πορτραίτο της αμάθειας και ασχετοσύνης της.
Σε κάθε παραμικρή πτυχή του το σημερινό ελληνώνυμο κρατίδιο είναι μια ύβρις της ελληνικότητας.
Tου Χρηστου Γιανναρα
Πότε τελειώνει ιστορικά ένας λαός που σημάδεψε με την παρουσία του την πορεία της ανθρωπότητας; Προφανώς, όταν πάψει να παράγει ή να συντηρεί καινοτόμο ιδιαιτερότητα. Οταν χάσει ακόμα και την επίγνωση της κάποτε προσφοράς του, όταν εκπέσει σε ρητορικές μόνο καυχήσεις για κατορθώματα που δεν μπορεί πια να κατανοήσει τη σημασία τους.
Αν είναι αυτό το κριτήριο του ιστορικού τέλους, πότε τέλειωσε ιστορικά ο Ελληνισμός;
Στο σχολείο μαθαίναμε τη δόλια απάντηση της δυτικής ιστοριογραφίας που είχε υιοθετήσει και ο Κοραής: Ο Ελληνισμός τέλειωσε το 529, όταν ο Ιουστινιανός έκλεισε και τυπικά τα τελευταία απομεινάρια φιλοσοφικών σχολών της Αθήνας.
Από τα τέλη του 19ου αιώνα, η απροκατάληπτη έρευνα άρχισε να κατεδαφίζει τη μεθοδική κατασυκοφάντηση του ψευδωνύμως, για χλεύη, λεγόμενου «Βυζαντίου»: να καταδείχνει τα ιλιγγιώδη επιτεύγματα πολιτισμού, με ακραιφνή ελληνική ιδιαιτερότητα, που το χαρακτηρίζουν και σημαδεύουν την ανθρώπινη Ιστορία. Τότε μεταθέσαμε το τέλος του Ελληνισμού στην άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, το 1453.
Η λεγόμενη «Γενιά του ’30» μας έδειξε ότι ακόμα και κάτω από τον ζυγό των Τούρκων οι Ελληνες, φτωχοί, αγράμματοι, σκλάβοι, συνέχισαν να παράγουν ιδιαιτερότητα πολιτισμού, Τέχνη και θεσμούς με τους ίδιους άξονες αναφοράς και τις ίδιες ιεραρχήσεις προτεραιοτήτων που χαρακτήριζαν ανέκαθεν την ελληνικότητα. Και τότε μεταθέσαμε το ιστορικό τέλος του Ελληνισμού στο 1833, όταν Βαυαροί και Κοραϊκοί συγκρότησαν το νεωτερικό ελλαδικό κρατίδιο, προγραμματικά αποκομμένο από την οργανική ιστορική του συνέχεια, με πολιτιστικές επιδόσεις μόνο στη μίμηση των δυτικών προτύπων και την ελληνική ταυτότητα μεταποιημένη σε φολκ λορ και ιδεολόγημα.
Αποδίδεται στον ηπειρώτη πατριάρχη Αθηναγόρα η εκτίμηση ότι ο Ελληνισμός τέλειωσε με τη Μικρασιατική Καταστροφή, το 1922: Μπορεί το ελλαδικό κρατίδιο των Αθηνών να ήταν καταγωγικά αφελληνισμένο, να κατανοούσε τον Ελληνισμό με τους όρους του νεωτερικού εθνικισμού, δηλαδή να τον καταδίκαζε να είναι βαλκανική επαρχία. Ομως, υπήρχε παράλληλα η πληθυσμική πραγματικότητα εκατομμυρίων Ελλήνων της Μικρασίας, του Πόντου, της Ανατολικής Θράκης, της Ανατολικής Ρωμηλίας, Ελληνισμός με συνείδηση κοσμοπολίτικης αρχοντιάς και ταυτότητα πολιτισμού, όχι κρατικής εθνότητας.
Με ποια κριτήρια πιστοποιούμε τη συνέχεια ή την ασυνέχεια (το ιστορικό τέλος) της ελληνικής ιδιαιτερότητας; Οχι βέβαια με τη συντήρηση και παγίωση των ίδιων πάντα σχημάτων του βίου και της έκφρασης. Η συνέχεια της ταυτότητας (δημιουργικής ετερότητας) ενός λαού γίνεται φανερή στη διατήρηση των ίδιων προτεραιοτήτων, της ίδιας ιεράρχησης αναγκών, της ίδιας αξιολόγησης ποιοτήτων.
Το πέρασμα από την «κοινωνία της χρείας» στην «πολιτική κοινωνία» (από την ατομοκεντρική χρησιμοθηρία στο κοινό «άθλημα αληθείας») είναι σταθερό γνώρισμα ελληνικότητας. Τόπος και τρόπος του αθλήματος στην Αρχαία Ελλάδα ήταν η αυτόνομη πόλις - κράτος, πραγμάτωση και φανέρωση του τρόπου η «εκκλησία του δήμου». Τόπος και τρόπος του αθλήματος στον εκχριστιανισμένο Ελληνισμό (Βυζάντιο και Τουρκοκρατία) ήταν η αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα - ενορία και φανέρωση του τρόπου η «εκκλησία των πιστών».
Ο στόχος στον οποίο απέβλεπε η πόλις (ο τρόπος του όντως αληθούς) αποτυπώνεται στη λογική αρμονία των αρχιτεκτονικών μελών του Παρθενώνα, στην αφαιρετική υποδήλωση του καθολικού λόγου της ουσίας (όχι του εφήμερου ατόμου) που σαρκώνει το άγαλμα, στην τραγωδική δραματουργία της θεατρικής εκφραστικής. Αντίστοιχα, ο στόχος της ευχαριστιακής κοινότητας αποτυπώνεται στο αρχιτεκτονικό (στατικής) ρίσκο της διαδοχής θόλων, ημιθολίων, σφαιρικών τριγώνων που λογοποιεί την ύλη, παραπέμπει στην «κένωση» - σάρκωση του Λόγου ως τρόπο τής όντως υπάρξεως. Aποτυπώνεται στη «διάβαση επί το πρωτότυπον» που κατορθώνει (με την ίδια αφαιρετική επιδίωξη του αγάλματος) η βυζαντινή Εικόνα ή στην «αποκαλυπτική» δραματουργία (με πιστότητα στο αρχαίο σκηνικό υπόδειγμα) της εκκλησιαστικής Ευχαριστίας.
Σήμερα δεν καταλαβαίνουμε τίποτα από τις προτεραιότητες αναγκών και στόχων που εξασφάλιζαν τη συνέχεια του τρόπου της ελληνικότητας, δεν μπορέσαμε να διασώσουμε στο ελλαδικό κρατίδιο αυτόν τον τρόπο ούτε ως μνήμη, θησαύρισμα παιδείας. Μας είναι αδύνατο να κατανοήσουμε (δεν έχουμε προσλαμβάνουσες παραστάσεις), πώς μπορεί μια συλλογικότητα να οργανώθηκε κάποτε με προτεραιότητα ανάγκης την υπαρκτική γνησιότητα και όχι τη χρησιμότητα. Ερμηνεύουμε την Αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο, την Τουρκοκρατία με τα κριτήρια και τα δόγματα του Ιστορικού Υλισμού ή με τις προ-πολιτικές ατομοκεντρικές αξιώσεις του Διαφωτισμού – μιλάμε για την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία σαν το προανάκρουσμα «αυτοθεσμιζόμενης» κολλεκτίβας ή «κομμούνας».
Ο Ελληνισμός τέλειωσε ιστορικά με αργό και βασανιστικό (ταπεινωτικό) ψυχορράγημα που ξεκίνησε το 1833 και συνεχίζεται, άγνωστο για πόσο ακόμη. Παλεύουμε να πιθηκίσουμε με συνέπεια τα «φώτα» της Εσπερίας, την παραχάραξη του αθλήματος της σχέσης σε μονοτροπία της χρήσης. Και ούτε αυτό δεν καταφέρνουμε, ο μεταπρατισμός μάς καθηλώνει σε τριτοκοσμικά επίπεδα υπανάπτυξης, διαφθοράς, οργανωτικής διάλυσης, απαιδευσίας, βαναυσότητας στην καθημερινή συμπεριφορά.
Αν συνεχίζουμε κωμικά να καυχώμαστε για την Αρχαία Ελλάδα, είναι επειδή μάς μάθανε ότι στο δικό της κληροδότημα βασίστηκε, και αυτό αξιοποίησε ο καταναλωτικός πολιτισμός της Δύσης, που εμείς αποκλειστικά θαυμάζουμε και είναι το ίνδαλμά μας. Ωσάν να ήταν ποτέ δυνατό η ταύτιση του «αληθεύειν» με το «κοινωνείν» να γεννήσει τον ατομοκεντρισμό του cogito ή της αισθησιοκρατίας, η μεταφυσική στόχευση της αρχαιοελληνικής δημοκρατίας να παραγάγει το όνειδος της σημερινής εμπορευματοποιημένης κομματοκρατίας.
Το ιστορικό ψυχορράγημα του Ελληνισμού είναι βασανιστικό και ταπεινωτικό, γιατί συνεχίζουμε να υπάρχουμε χωρίς πια να είμαστε Ελληνες και χωρίς να μπορούμε να γίνουμε «Ευρωπαίοι». Και απομνημείωση αρχιτεκτονική του χαμένου προσώπου μας είναι η βλάσφημη αισχρουργία του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης: Αυτάρεσκη αναίδεια μιας αφελληνισμένης κοινωνίας, που χρυσοπληρώνει Αμερικανοελβετό για να φιλοτεχνήσει «μοδέρνο» νεοπλουτίστικο πορτραίτο της αμάθειας και ασχετοσύνης της.
Σε κάθε παραμικρή πτυχή του το σημερινό ελληνώνυμο κρατίδιο είναι μια ύβρις της ελληνικότητας.
Σάββατο 29 Αυγούστου 2009
Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
